زندگی خندید

آسمان بارید

جاده هموار و پر از پستی بلندیست

خیالم سیاه است

خیالم سپید است

آسمان آبی است

ابرها باریدند

یاسمن بیدار شد

نور در چشمان الماس به تلالو افتاد

زندگی خندید و بارها در اشک های مهتاب خود رادید...

چه کسی می گوید عشق دروغ است

 چه کسی می گوید اشک دروغ است

  چه کسی می گوید خنده ی مهتاب دروغ است

   چه کسی می گوید دل به دل راه دارد

    مهربانی می ماند

     این دروغ است که بگوییم مهربانی دروغ است

من منتظرم

چشم از پنجره بر نمیکنم

ساعت ها کنار پنجره ایستاده ام

من منتظرم

آسمان آبی شد

ابرها به کناری رفتند

زمستان رفت و بهار آمد

من هنوز منتظرم

موسم دیدار است

شکوفه به دیدار درخت می رود

مرغ بهاری آواز بهار می خواند

من نغمه ی انتظار می خوانم

در جاده ای بی انتها

لحظه ای چند عابری تنها

در سرای بی کسی

پروانه ای دیدم آن دوردستها

این خیالی بی انتهاست

خنده نیست این شوق درد است

این ذوق مرگ است

ردپایی در وهم خیال

این همان است یاسمن

شوق دیدار

شوق وصل دل و دلدار

شاد و شاداب پریدم از خواب

من همانم عابری تنها...